Bilindiği üzere İstanbul Ticaret Odası (İTO) sadece İstanbul’da değil ülkemizin birçok yerinde okullar inşa ederek Milli Eğitim Bakanlığı’na verdi. Aynı şekilde TOBB da okullar yaparak Bakanlığa devretti. Bunların bir kısmına da o şehirdeki şehitlerimizin ismi verildi. Yine bazı hayırseverlerimizin veya Milli Eğitim Bakanlığı’nın yaptığı okullarda da benzer durumlar var.Şehitlerimizin ismi okullarda yaşasın diye okullara isimlerini verdik.
Şimdi, Doğu ve Güneydoğu’da ve savaş halinin olduğu sınırlarımızdaki olağan dışı durumlar nedeniyle şehit sayımız arttı. Zorunlu olarak konu tekrar gündeme geldi. Elbette şehitlerimize ve ailelerine sahip çıkmak hem vatandaşların ve kurumların hem de devletin başta gelen görevleri arasındadır. Devletimiz de bunu gereği gibi yapmaya çalışıyor. Şehit aileleri için devlet bütün imkânlarını seferber ediyor adeta. Bir ülkenin aziz şehitlerine her türlü ilgi, saygı ve desteği üst düzeyde vermesi gerektiğini hepimiz biliyoruz. Bu ülke Türkiye olunca daha bir dikkat ve özenle davranılması gerektiğini de biliyoruz. Şehitliğin anlam olarak okullarımızda yaşaması, öğrencilerin de bu kültürle büyümesi bizim devlet geleneğimize uygun düşüyor.
Şimdi problem şu: Şehitlerimizin isimleri okullara veriliyor. Buna diyecek bir şeyimiz yok. Ancak isim verme işini uzun vadeli olarak düşünmemiz gerekir. Birincisi; isimler uzun oluyor ve bundan dolayı söylenmesi pratikte çok mümkün olmuyor. Kısaltmalarda ise istenmeyen hususlar olabiliyor. İkincisi; zamanla ismin kim olduğu unutuluyor ve hoş olmayan anmalar olabiliyor. Üçüncüsü de; o şehrin başka bir şehidi olduğunda aile onun da isminin bir okula verilmesini istiyor. Bu da her zaman karşılanması mümkün olmayacağı için izahatta zorluk çekilebilecek durumlar ortaya çıkarıyor.
ŞEHİT İSMİ VERİLMESİ KONUSUNDA ÇÖZÜME DAİR BİR ÖNERİ
Bir okula şehit ismi verilmesinin iki önemli amacı olur: Birincisi; aileyi, çocuklarının isminin bir eğitim kurumunda yaşıyor oluşuyla manevi açıdan mutlu etmek. İkincisi ise şehitlik kültürünün okul ve eğitim aracılığı ile toplum içerisinde yaşatılmasına vesile olmak.
Yukarıda bahsettiğimiz gerekçelerden dolayı illerimize ve ilçelerimize okullar yaptıktan sonra bu okula/okullara şehitliğin mana olarak yaşaması niyetiyle isimler yerine derdimizi ortak bir ifade tarzı olarak ‘şehitler okulu’ ismini verelim. Daha sonra o şehrin şehitlerinin isimlerinin yer aldığı bir kitabe yaptıralım ve okulun en görünür yerine kaideli bir şekilde yerleştirelim. Fakat bu kitabenin yapımında çok titiz davranalım, yani aynı zamanda bir sanat eseri olsun bu kitabe.
Aynı zamanda hiç birimiz arzu etmez tabi ki ama yeni bir şehidimiz olduğunda onun ismini kitabeye mini bir törenle yerleştirelim. Bu okul o şehrin şehitler okulu olsun. Hep hatırlansın, hiç unutulmasın. Bu işe geç kalmadan bir sistem getiremez isek ciddi bir karmaşa olacak, problemli hale gelecek. Bu yüzden hiç kimseyi dışarıda bırakmayacak en makul çözüm bu gibi görünüyor.