PROF. DR. AHMET EMRE BİLGİLİ

Geçtiğimiz hafta bu köşede ‘Ülkesi adına hikaye yazan adam; Selçuk Bayraktar’ isimli yazımız geniş yankı buldu. Bayraktar’ı sahiplenen gençler ve kamuoyu, doğal olarak yalın bir anlatımla yazılanı da sahiplendi. Ülkesi adına bir şeyler başarabilmek ve memleket sevdasının pratiğine ilişkin örnek bir şahsiyet olarak gösterdiğimiz Selçuk Bayraktar konusu, aslında ülkemizin hem insan yetiştirme anlayışı hem de bağımsızlık mücadelesinin hakikati üzerine dikkatle düşünülmesi gereken önemli bir husustur. Başarıya odaklanarak neler yapılabileceğine ilişkin de ciddi bir örnek olarak görülmelidir.

Bu ülkenin en önemli gücünün iyi yetişmiş insan kaynağı olduğunu hepimiz biliyor ve buna inanıyoruz. Zira tekrar vurgulamak gerekirse, bugünkü sınırlarımız içerisinde petrol ve doğal gaz türünden hazır tabii kaynaklarımız yok. Diğer taraftan da başka ülkelere fark atacak başka bir kaynağımız da mevcut değil şimdilik. Bu durumda en iyisi ve önemlisi, mükemmel bir insan kaynağımız var. Bunu iyi değerlendirebilirsek kaynağın sürdürülebilirliği açısından da müthiş derecede fark atarız. Yeter ki, kıymetini bilelim ve gereğini yapalım.

ELİMİZDEKİ HAZİNE

Ülkemiz açısından gereğini yapmak ve kaynağı iyi değerlendirmek ne anlama geliyor, biraz bunu açalım. Cenab-ı Allah, ileri düzeydeki zekâ potansiyeli olan insanları yeryüzüne eşit sayılabilecek bir düzeyde dağıtmıştır. Fakat devletler lehine eşitliği bozan unsur; potansiyelin iyi eğitilmesi, bireysel motivasyon ve yönlendirilmesi, başarmak için zengin imkân içeren uygun bir ortam hazırlanması, diğer unsurlarla etkili bir koordinasyon içerisinde hedefe gidilebilmesi olayıdır. Bu husus da göç konusu gibidir. İtici ve çekici faktörlerin etkisi ile yolunda akar gider.

Şimdi bu açıdan ülkemizin durumuna bir bakalım. Yüksek zekâlı potansiyelimizin tanılama işini fena yapmıyoruz. Yani elimizdeki hazineyi ortaya çıkarma konusundaki başarımıza yüz üzerinden 70-80 puan verebiliriz. Ancak ortaya çıkarılan bu kıymeti; iyi eğitim, yönlendirme ve maksadın hasıl olması açısından başarımız konusundaki karnemiz bu kadar iyi değil. Yani tespit ve ilk eğitimler kadar üniversite ve sonrası devamlılık anlamında, stratejik sektör ve kuruluşlarında çalışmaları ürüne dönüştürme konusunda başarımız düşük görünüyor. Takip anlamındaki envanter bilgimizde de kopukluklar var.

Bunu anlamak için çok ince hesaplar yapmaya gerek yok. İyi yetişmiş insan kaynağımızın çoğunluğu maalesef halen yurt dışında çalışmayı tercih ediyor, oranın imkân ve ortamlarını daha cazip görüyor. Biz bir müddet kişilere sağlayacağımız imkân ve ortam açısından gelişmiş ülkelerle yarışamayız. Yarışta bizi cazip kılacak en önemli husus; oluşturacağımız delicesine bir memleket sevdası ve yüksek maneviyatımız olacaktır. Elbette bu iki manevi unsuru imkânlarımız ölçüsünde maddi şartlar ve çalışma ortamının zenginliği ve cazibesi konusunda desteklememiz gerekecektir.

MEMLEKET SEVDASI

Hiç kuşku yok ki, söylediklerimiz konusunda 10 yıl öncesine göre inanılmaz iyi bir durumdayız. Fakat dünyanın gelişmiş ülkeleri ile rekabet konusunda henüz başarılı bir noktada değiliz. Envanter oluşturma ve bunun takibi/değerlendirilmesi noktasında çok titiz ve koordinasyon içerisinde çalışmalıyız. Bu konuda önemli olan, maksadın hasıl olmasıdır ve biz buna odaklanmalıyız. Bu doğrultuda sonuca odaklanan özel projeler geliştirmeli ve uygulamalıyız. Gelişmiş ülkelerin ambargosunu boşa çıkaracak en etkili ve devamlılığı olan güç, memleketine delicesine sevdalı iyi yetişmiş insan kaynağıdır.

Gerçekten bu doğrultuda ilerlememiz açısından kişi ve kurumlar olarak iyi örnekler son derece önemli. Selçuk Bayraktar, bu alanda gençler açısından bir rol model anlamında hem kişi hem de başardığı ürün olarak tam anlamı ile ‘maksadın hasıl olduğu’ bir neticedir. Ülkesi için hikayeler yazacak insanları ortaya çıkaracak çalışmaları tam bir memleket sevdası ile yapmak durumundayız. Biz sadece bu topraklara değil, yeryüzüne adaleti hakim kalmakla görevliyiz, Cenab-ı Allah’ın aziz milletimize de bu vazifeyi verdiğine inanırız.

01 Ocak 2021 Cuma

Etiketler : Köşe Yazısı

OSMAN ARIOĞLU

Geçtiğimiz hafta 2025-27 yılları arasını kapsayan Orta Vadeli Program açıklandı. Programda enflasyon ve büyüme rakamlarında revizeler yapıldığını gördük. Geçen hafta sonu kredi derecelendirme kuruluşu Fitch, Türkiye’nin kredi notunu B+’dan BB-‘ye çıkardı. 

Görünümü ise pozitiften durağana çevirdi.

FİTCH KREDİ NOTU

Öncelikle kredi notundan bahsedelim. Bu not artırımından sonra Türkiye’nin kredi notu Güney Afrika ile aynı seviyeye geldi. 

Önümüzdeki dönemde risk priminde de biraz daha iyileşme görebiliriz. Not artırımı zaten bekleniyordu. Kritik konu, görünümün durağana çevrilmesidir. Bir sonraki açıklamada kredi not artırımının biraz zora girmesi gibi görünse de kesin olarak böyle olur demek değildir. 

ENFLASYON VE BÜYÜME RAKAMLARINDA REVİZE

OVP ile 2024 yılı enflasyon hedefi yüzde 33’ten yüzde 41.5’e revize edildi. Aslında Merkez Bankası daha önce 2024 yılı enflasyon hedefini yüzde 38’e revize etmiş ve daha sonraki birkaç toplantısında da yüzde 38’de sabit tutmuştu. Merkez Bankası açıklamasında da 38-42 aralığında bir banttan bahsedildiğini dikkate alırsak yeni hedefin Merkez Bankası açıklamalarındaki üst bant civarı olduğunu ve tutturulabilir görüldüğünü belirtelim. 

Büyüme beklentisinde değişiklik yapılarak 2024 yılı büyüme hedefi yüzde 3.5, 2025 yılı hedefi de yüzde 4 olarak revize edildi. Orta Vadeli Program açıklaması sırasında konuyla ilgili tüm bakanlar masanın etrafında olduğu halde sadece ana başlıkların belirtilmiş olması, içerikle ilgili detaya girilmemesi, kamuoyu nezdinde bir hayli eleştiriye neden oldu. Cumhurbaşkanı Yardımcısı Cevdet Yılmaz, OVP açıklaması sırasında konuya ilişkin detayların 25 Ekim’de açıklanacak 2025 yılı programında olacağını ifade etti. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nde bütün unsurları ile yetki ve sorumluluğunun Cumhurbaşkanı makamına ait olması, bakanların programın yürütülmesinde yardımcı rol alan aktörler olarak değerlendirilmesi nedeniyle detaylandırmanın Cumhurbaşkanlığı Hükümeti yıllık programı ile olması doğal karşılanabilir. 

OVP’de 2025 yılı büyüme hedefinin yarım puan aşağı çekilerek yüzde 4 olarak açıklanması ile enflasyonla mücadele programında bir gevşemeye gidileceği yönünde değerlendirmeler ekonomideki yavaşlamanın 2025 yılı ilk yarısında da devam edeceği beklentisi ile uyumlu. Daralmanın 2025 yılının bütününe yayılması ise başka sorunları da beraberinde getirebilir. Genel olarak hükümetlerin en tedirgin olduğu konu, ekonomik büyümenin ciddi şekilde yavaşlaması veya durgunluk içerisine girilmesidir. Bu hem işsizliğin artması hem de ülke kalkınmasının ve dolayısıyla da kişi başı milli gelirin düşmesine neden olabileceğinden hassasiyet gösterilmesi doğaldır. Türkiye’de 2002- 2008 yılları arasında yine bir enflasyonla mücadele programı uygulandı. 2001 yılı ekonomik krizi sonrası negatif büyüyen ülkede güven, kararlılık ve istikrarla enflasyonda ciddi bir iyileşme ile birlikte büyüme oranlarında da makul bir seviye izlenebilir olmuştu. 

PROGRAMDA KARARLILIK 

Enflasyonla mücadele programında en kritik konu, beklentilerin doğru yönetilmesi ve toplumun genelinde uygulanan enflasyonla mücadele programına inancın devam ediyor olmasıdır. Enflasyon katılaşmadan bu yılın ikinci yarısı ve 2025’in ilk yarısı biraz daha acı çekilecek dönem olarak kalması koşuluyla sonrasının daha yumuşak bir şekilde devam ettirilmesi mümkün olabilir. Geçen 5-6 yıllık dönemde uygulanan programlar kişiler ile doğrudan bağlantılı hale geldi ve birbiriyle zıt uygulamalar yapıldı. Uygulanan programda da esas tedirgin eden bu noktadır. Bu program, Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek ile endeksli görülüyor. Hazine ve Maliye Bakanı konusunda yapılan spekülasyonların programda ne denli hasara yol açabileceği birkaç hafta önceki asılsız dedikodular ile teyit edildi. Bu dedikoduları gidermek için Sayın Şimşek sosyal medya hesabından iki defa istifa ettiği yönündeki tevatürleri yalanlamak durumunda kaldı. 

Yüksek enflasyon, toplumu her yönüyle bozucu etkilere neden olur. Şu anda en kritik konu, henüz katılaşmamış olan enflasyonu indirmedeki kararlılığın korunmasıdır. Beklenti yönetimi doğru yapılabildiği ölçüde enflasyon ve büyüme hedefleri yakınsanabilir. Yapısal reformların realize edilmesinde de anlayışın değiştiğine yönelik kanaat omurgayı oluşturur. En az iki yıl daha seçim olmaması halen en büyük avantaj durumundadır.

18 Eylül 2024 Çarşamba

Etiketler : enflasyon reyting büyüme Fitch kredi

PROF. DR. NURULLAH GÜR

Türkiye’de enflasyon, yıllık bazda tek haneli rakamları en son Ekim 2019’da görmüştü. Salgın döneminde yüzde 10-20 bandında dolanan enflasyon oranı, Aralık 2021’den itibaren başka bir safhaya geçti. O tarihten bu yana ortalama enflasyon yüzde 57.5 seviyesinde gerçekleşti. Beklediğimiz dezenflasyon süreci, Haziran 2024 itibariyle nihayet başladı. Yıllık enflasyon, son üç ayda yüzde 75.45’ten yüzde 51.97’ye geriledi. Bu gerilemeye neden olan temel unsurları şöyle özetleyebiliriz:

* Geçen yılın yaz döneminde çok yüksek seviyelerde gerçekleşen aylık enflasyon rakamlarının Haziran-Ağustos 2024 döneminde devreden çıkması neticesinde baz etkisi oluştu. Bu matematiksel durum, yıllık enflasyonu otomatik olarak aşağıya çekti.  

* Sıkı para politikası ve ekonomi politikalarındaki artan öngörülebilirliğin bir sonucu olarak döviz kurları, daha istikrarlı bir aralıkta seyretmeye başladı. Hatta TL reel bazda değerlendi. Bu gelişme, ithalat fiyatlarının enflasyonu artırıcı etkisini sınırladı. 

* Sıkı para politikası, iç talebi yavaşlattı. 

n Küresel emtia fiyatlarının stabil bir seyir izlemesi ve asgari ücrete ara dönemde zam yapılmaması, reel sektör için maliyetleri hafifletti. Böylece, bazı şirketlerin fiyat artışlarında aşırıya kaçmaya yönelebilmeleri için gerekçeleri azalmış oldu. 

TAHMİNLER GÜNCELLENDİ

Enflasyonda düşüş trendi başlamış olmasına rağmen Merkez Bankası’nın yüzde 38’lik yıl sonu hedefinin tutması mümkün gözükmüyor. Zaten geçtiğimiz günlerde açıklanan Orta Vadeli Program’daki (OVP) 2024 yıl sonu enflasyon tahmini de yüzde 41.5 olarak güncellendi. Önceki OVP’de 2024 yıl sonu için enflasyon tahmini yüzde 33 idi. Durum böyle olunca akıllara kritik bir soru geliyor: 

Neden enflasyon tahminleri tutmadı? Bu sorunun birkaç cevabı var: 

* Enflasyonu kontrol altına almak için para politikası sıkılaştırıldı. Bu gerekliydi. Ama para politikasını destekleyecek yapısal politikalar yeterince kapsamlı ve hızlı biçimde devreye giremedi. Önceki yazılarımda da altını çizdiğim üzere, sıkı para politikası enflasyonla mücadelenin ön koşulu olmakla birlikte yeterli koşulu değildir. 

* Para politikasının iletişim ayağı zayıf kaldı. Dolayısıyla, enflasyon beklentileri yeterince iyi yönetilemedi. Bu durum, fiyatlama davranışları ve tüketim eğilimlerinin normalleşmesini geciktirdi. 

* Fiyatı kamu tarafından yönetilen ve yönlendirilen mal ve hizmetlere yönelik fiyat ayarlamaları dezenflasyon sürecini yeterince desteklemedi.  

ÇÖZÜM NEREDE?

Peki, bundan sonra ne yapmalıyız? Para politikasının etki alanına girmeyen ama enflasyonu ilgilendiren alanlara dair diğer ekonomi politikalarını daha etkin çalıştırmamız lazım. Ekonominin planlama, üretim, teşvik, dağıtım ve aracılık faaliyetlerini ilgilendiren sorunlarına dair kalıcı çözümler üretmeliyiz. Enflasyonla mücadelenin her boyutunu vatandaşa ve şirketlere daha fazla dokunarak anlatmalıyız. Maliye politikalarını hem enflasyonla mücadeleyi destekleyecek hem de enflasyonla mücadelenin maliyetinin toplumda daha adil biçimde paylaşılmasını sağlayacak şekilde çalıştırmalıyız. 

Bunları yapmakta yetersiz kaldığımız durumda, sıkı para politikası daha uzun süre devrede kalabilir. Yani yüksek faiz, ekonomiyi gereğinden uzun süre yorabilir. Bu durum, reel sektörün üretim kapasitesine, yatırım iştahına ve rekabet gücüne zarar verir; sabit gelirli vatandaşların yaşam koşulları daha da zorlaşır. İşte bu yüzden enflasyonla mücadeleyi çok boyutlu bir strateji ve politika setiyle yürütmemiz gerekiyor. 

18 Eylül 2024 Çarşamba

Etiketler : enflasyon