PROF. DR. KEREM ALKİN

keremalkin@superonline.com

Uzunca bir süredir Avrupa için yakın tehdidin yaşlanan nüfus sorunu olduğuna dikkat çekiliyor. Ancak, hafta başında Avrupa Birliği Komisyonu’nun İtalya’nın eski başbakanı, eski Avrupa Merkez Bankası Başkanı Mario Draghi’nin başkanlığında bir uzman gruba hazırlatarak açıkladığı rapor, doğaldır ki, Avrupa’nın tek sorununun ‘hızla yaşlanan nüfus’ olmadığına; Avrupa’nın aynı zamanda küresel rekabetteki konumu itibariyle bir ‘ölüm kalım’ savaşı içinde olduğuna da işaret etti. Önce, ‘Avrupa Rekabet Gücünün Geleceği’ başlıklı raporda, ‘yaşlanan nüfus’ sorununa değinen bölümden bahsedeyim. Draghi’nin başkanlığında hazırlanan AB Komisyonu raporu, Avrupa’da nüfus artışının sona erdiğine; 2040’a kadar her yıl işgücü piyasasından 2 milyon kişinin çıkacağına; üretkenliğinin çok zayıfladığına işaret ediyor. Oysa, Avrupa’nın küresel rekabette artan zorluklara karşı tersine, daha fazla üretkenliğe şiddetle ihtiyacı var.

TÜRKİYE İLE İŞBİRLİĞİ

Söz konusu raporun en çarpıcı tespitlerinden ilki, Çin’in Avrupa’ya eskisi kadar ‘açık’ olmadığı ve küresel pazarlarda da Avrupa’ya karşı ciddi bir rakibe dönüştüğü gerçeği. Bunun anlamı, 1990’lı yılların sonlarından bu yana, gerek önemli şirketleri Çin’de üretime yönelmiş ve/veya Çin’den avantajlı maliyetle ithal ettiği ürünlerle pazarını ve ekonomisini beslemiş olan Avrupa için Çin’den elde ettiği avantajların sona erdiği bir döneme girilmiş durumda. Bu nedenle, Avrupalı tedarikçiler için Avrupa pazarı için ‘güvenilir liman’ olma özelliğini, yüksek kalitede ve rekabet edilebilir fiyatlarla üretim yapma becerisini son 40 yılda defalarca kanıtlamış bir aday ülke olan Türkiye ile Avrupa Birliği’nin işbirliğini artırması, Avrupa’nın ‘ölüm kalım’ savaşı için hayati önem taşıyor. Keza, raporun en çarpıcı tespitlerinden ikincisi de Avrupa’nın ana ucuz enerji tedarikçisi Rusya’yı da kaybettiği gerçeği.

ENERJİ TEDARİK ÇEŞİTLİLİĞİ

Türkiye, işte tam da bu noktada, Avrupa Birliği’nin orta ve uzun vadeli enerji tedarikinin de garantisi olarak öne çıkıyor. Doğu Akdeniz’de beyhude arayışlarla vakit kaybetmek yerine, enerji arz güvenliği konusunda Türkiye ile daha yoğun bir işbirliğine öncelik veren bir Avrupa’nın Türkiye ile ortaklaşa yürüteceği enerji tedarik çeşitliliğini güçlendirecek projeler, Avrupa’nın önümüzdeki 50 yıl için odaklanacağı ‘ölüm kalım’ savaşında, destek alabileceği bir diğer sacayağını oluşturacaktır. Çünkü, yaşlanan nüfus ve toplumsal beklentiler, düşük büyüme ve düşük üretkenliğin aksine, Avrupa’nın temel mal ve hizmetlere yönelik ihtiyaçlarının her geçen gün katlanmasına sebep oluyor. Avrupa’nın bu temel sınamalara karşı en kalıcı çözüm ortağı ise Türkiye. Raporun başkanlığını yürüten Mario Draghi, aynen 1960’larda, 70’lerde olduğu gibi Avrupa’da yatırımların GSYH’ye oranının tekrar yüzde 5’lere yükselmesi gerektiğine de işaret ediyor.

AB TAHVİLİ İHRACI

Bunun anlamı, Avrupa’nın küresel rekabette eriyen konumunu tekrar güçlü kılabilmesi için her yıl 750-800 milyar dolar ilave doğrudan yatırıma imza atması gerektiği. AB raporu, bunun gerçekleşmesi adına, üye ülkeler arasında ortak projelere ağırlık verilmesinin ve Avrupa sermaye piyasalarının bütünleşmesine yardımcı olmak adına da ortak güvenli varlıkların düzenli olarak ihraç edilmesinin doğru bir adım olacağına işaret ediyor. Ancak, ortak bir ‘Avrupa Birliği Tahvili’ ihracı yoluyla Avrupa’nın önümüzdeki döneme yönelik büyük yatırım hamlesinin finansmanı fikri, ilk önce Almanya’ya takılabilecek bir konu. Avrupa Birliği’nin küresel rekabette zayıflayan konumunu yeniden güçlendirmek adına, karar alma mekanizmalarının yeniden tasarlanması, karar alma mekanizmalarında süreçlerin hızlandırılması önerisi ise doğru olduğu kadar AB içindeki tartışmalar ölçüsünde, bir o kadar da meşakkatli bir konu. ABD ve Çin gibi rakiplere karşı 2, 3, hatta 4 katı pahalı enerji maliyetleriyle bu sürecin yürümesinin mümkün olmadığının da hatırlatıldığı raporun içeriği sadece 2024’e değil, 2025’e de damgasını vuracak gözüküyor.

17 Eylül 2024 Salı

Etiketler : Avrupa AB enerji ihracat

OSMAN ARIOĞLU

Geçtiğimiz hafta 2025-27 yılları arasını kapsayan Orta Vadeli Program açıklandı. Programda enflasyon ve büyüme rakamlarında revizeler yapıldığını gördük. Geçen hafta sonu kredi derecelendirme kuruluşu Fitch, Türkiye’nin kredi notunu B+’dan BB-‘ye çıkardı. 

Görünümü ise pozitiften durağana çevirdi.

FİTCH KREDİ NOTU

Öncelikle kredi notundan bahsedelim. Bu not artırımından sonra Türkiye’nin kredi notu Güney Afrika ile aynı seviyeye geldi. 

Önümüzdeki dönemde risk priminde de biraz daha iyileşme görebiliriz. Not artırımı zaten bekleniyordu. Kritik konu, görünümün durağana çevrilmesidir. Bir sonraki açıklamada kredi not artırımının biraz zora girmesi gibi görünse de kesin olarak böyle olur demek değildir. 

ENFLASYON VE BÜYÜME RAKAMLARINDA REVİZE

OVP ile 2024 yılı enflasyon hedefi yüzde 33’ten yüzde 41.5’e revize edildi. Aslında Merkez Bankası daha önce 2024 yılı enflasyon hedefini yüzde 38’e revize etmiş ve daha sonraki birkaç toplantısında da yüzde 38’de sabit tutmuştu. Merkez Bankası açıklamasında da 38-42 aralığında bir banttan bahsedildiğini dikkate alırsak yeni hedefin Merkez Bankası açıklamalarındaki üst bant civarı olduğunu ve tutturulabilir görüldüğünü belirtelim. 

Büyüme beklentisinde değişiklik yapılarak 2024 yılı büyüme hedefi yüzde 3.5, 2025 yılı hedefi de yüzde 4 olarak revize edildi. Orta Vadeli Program açıklaması sırasında konuyla ilgili tüm bakanlar masanın etrafında olduğu halde sadece ana başlıkların belirtilmiş olması, içerikle ilgili detaya girilmemesi, kamuoyu nezdinde bir hayli eleştiriye neden oldu. Cumhurbaşkanı Yardımcısı Cevdet Yılmaz, OVP açıklaması sırasında konuya ilişkin detayların 25 Ekim’de açıklanacak 2025 yılı programında olacağını ifade etti. Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nde bütün unsurları ile yetki ve sorumluluğunun Cumhurbaşkanı makamına ait olması, bakanların programın yürütülmesinde yardımcı rol alan aktörler olarak değerlendirilmesi nedeniyle detaylandırmanın Cumhurbaşkanlığı Hükümeti yıllık programı ile olması doğal karşılanabilir. 

OVP’de 2025 yılı büyüme hedefinin yarım puan aşağı çekilerek yüzde 4 olarak açıklanması ile enflasyonla mücadele programında bir gevşemeye gidileceği yönünde değerlendirmeler ekonomideki yavaşlamanın 2025 yılı ilk yarısında da devam edeceği beklentisi ile uyumlu. Daralmanın 2025 yılının bütününe yayılması ise başka sorunları da beraberinde getirebilir. Genel olarak hükümetlerin en tedirgin olduğu konu, ekonomik büyümenin ciddi şekilde yavaşlaması veya durgunluk içerisine girilmesidir. Bu hem işsizliğin artması hem de ülke kalkınmasının ve dolayısıyla da kişi başı milli gelirin düşmesine neden olabileceğinden hassasiyet gösterilmesi doğaldır. Türkiye’de 2002- 2008 yılları arasında yine bir enflasyonla mücadele programı uygulandı. 2001 yılı ekonomik krizi sonrası negatif büyüyen ülkede güven, kararlılık ve istikrarla enflasyonda ciddi bir iyileşme ile birlikte büyüme oranlarında da makul bir seviye izlenebilir olmuştu. 

PROGRAMDA KARARLILIK 

Enflasyonla mücadele programında en kritik konu, beklentilerin doğru yönetilmesi ve toplumun genelinde uygulanan enflasyonla mücadele programına inancın devam ediyor olmasıdır. Enflasyon katılaşmadan bu yılın ikinci yarısı ve 2025’in ilk yarısı biraz daha acı çekilecek dönem olarak kalması koşuluyla sonrasının daha yumuşak bir şekilde devam ettirilmesi mümkün olabilir. Geçen 5-6 yıllık dönemde uygulanan programlar kişiler ile doğrudan bağlantılı hale geldi ve birbiriyle zıt uygulamalar yapıldı. Uygulanan programda da esas tedirgin eden bu noktadır. Bu program, Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek ile endeksli görülüyor. Hazine ve Maliye Bakanı konusunda yapılan spekülasyonların programda ne denli hasara yol açabileceği birkaç hafta önceki asılsız dedikodular ile teyit edildi. Bu dedikoduları gidermek için Sayın Şimşek sosyal medya hesabından iki defa istifa ettiği yönündeki tevatürleri yalanlamak durumunda kaldı. 

Yüksek enflasyon, toplumu her yönüyle bozucu etkilere neden olur. Şu anda en kritik konu, henüz katılaşmamış olan enflasyonu indirmedeki kararlılığın korunmasıdır. Beklenti yönetimi doğru yapılabildiği ölçüde enflasyon ve büyüme hedefleri yakınsanabilir. Yapısal reformların realize edilmesinde de anlayışın değiştiğine yönelik kanaat omurgayı oluşturur. En az iki yıl daha seçim olmaması halen en büyük avantaj durumundadır.

18 Eylül 2024 Çarşamba

Etiketler : enflasyon reyting büyüme Fitch kredi

PROF. DR. NURULLAH GÜR

Türkiye’de enflasyon, yıllık bazda tek haneli rakamları en son Ekim 2019’da görmüştü. Salgın döneminde yüzde 10-20 bandında dolanan enflasyon oranı, Aralık 2021’den itibaren başka bir safhaya geçti. O tarihten bu yana ortalama enflasyon yüzde 57.5 seviyesinde gerçekleşti. Beklediğimiz dezenflasyon süreci, Haziran 2024 itibariyle nihayet başladı. Yıllık enflasyon, son üç ayda yüzde 75.45’ten yüzde 51.97’ye geriledi. Bu gerilemeye neden olan temel unsurları şöyle özetleyebiliriz:

* Geçen yılın yaz döneminde çok yüksek seviyelerde gerçekleşen aylık enflasyon rakamlarının Haziran-Ağustos 2024 döneminde devreden çıkması neticesinde baz etkisi oluştu. Bu matematiksel durum, yıllık enflasyonu otomatik olarak aşağıya çekti.  

* Sıkı para politikası ve ekonomi politikalarındaki artan öngörülebilirliğin bir sonucu olarak döviz kurları, daha istikrarlı bir aralıkta seyretmeye başladı. Hatta TL reel bazda değerlendi. Bu gelişme, ithalat fiyatlarının enflasyonu artırıcı etkisini sınırladı. 

* Sıkı para politikası, iç talebi yavaşlattı. 

n Küresel emtia fiyatlarının stabil bir seyir izlemesi ve asgari ücrete ara dönemde zam yapılmaması, reel sektör için maliyetleri hafifletti. Böylece, bazı şirketlerin fiyat artışlarında aşırıya kaçmaya yönelebilmeleri için gerekçeleri azalmış oldu. 

TAHMİNLER GÜNCELLENDİ

Enflasyonda düşüş trendi başlamış olmasına rağmen Merkez Bankası’nın yüzde 38’lik yıl sonu hedefinin tutması mümkün gözükmüyor. Zaten geçtiğimiz günlerde açıklanan Orta Vadeli Program’daki (OVP) 2024 yıl sonu enflasyon tahmini de yüzde 41.5 olarak güncellendi. Önceki OVP’de 2024 yıl sonu için enflasyon tahmini yüzde 33 idi. Durum böyle olunca akıllara kritik bir soru geliyor: 

Neden enflasyon tahminleri tutmadı? Bu sorunun birkaç cevabı var: 

* Enflasyonu kontrol altına almak için para politikası sıkılaştırıldı. Bu gerekliydi. Ama para politikasını destekleyecek yapısal politikalar yeterince kapsamlı ve hızlı biçimde devreye giremedi. Önceki yazılarımda da altını çizdiğim üzere, sıkı para politikası enflasyonla mücadelenin ön koşulu olmakla birlikte yeterli koşulu değildir. 

* Para politikasının iletişim ayağı zayıf kaldı. Dolayısıyla, enflasyon beklentileri yeterince iyi yönetilemedi. Bu durum, fiyatlama davranışları ve tüketim eğilimlerinin normalleşmesini geciktirdi. 

* Fiyatı kamu tarafından yönetilen ve yönlendirilen mal ve hizmetlere yönelik fiyat ayarlamaları dezenflasyon sürecini yeterince desteklemedi.  

ÇÖZÜM NEREDE?

Peki, bundan sonra ne yapmalıyız? Para politikasının etki alanına girmeyen ama enflasyonu ilgilendiren alanlara dair diğer ekonomi politikalarını daha etkin çalıştırmamız lazım. Ekonominin planlama, üretim, teşvik, dağıtım ve aracılık faaliyetlerini ilgilendiren sorunlarına dair kalıcı çözümler üretmeliyiz. Enflasyonla mücadelenin her boyutunu vatandaşa ve şirketlere daha fazla dokunarak anlatmalıyız. Maliye politikalarını hem enflasyonla mücadeleyi destekleyecek hem de enflasyonla mücadelenin maliyetinin toplumda daha adil biçimde paylaşılmasını sağlayacak şekilde çalıştırmalıyız. 

Bunları yapmakta yetersiz kaldığımız durumda, sıkı para politikası daha uzun süre devrede kalabilir. Yani yüksek faiz, ekonomiyi gereğinden uzun süre yorabilir. Bu durum, reel sektörün üretim kapasitesine, yatırım iştahına ve rekabet gücüne zarar verir; sabit gelirli vatandaşların yaşam koşulları daha da zorlaşır. İşte bu yüzden enflasyonla mücadeleyi çok boyutlu bir strateji ve politika setiyle yürütmemiz gerekiyor. 

18 Eylül 2024 Çarşamba

Etiketler : enflasyon