Pekin Teknoloji Enstitüsü'nden bilim insanları, dünyanın en hafif beyin kontrol cihazını geliştirerek dikkatleri üzerine çekti. Yalnızca 74 miligram ağırlığında olan cihaz, arıların doğal nektar taşıma kapasitesinden bile daha hafif. Bu teknoloji sayesinde böcekler, belirli yönlere uçmaları için komut alabiliyor.
Cihaz, arının sırtına yerleştiriliyor ve beynine bağlanan üç ince iğne aracılığıyla sinyaller gönderiyor. Yapılan testlerde arılar, yönlendirmelere yüzde 90 oranında yanıt verdi.
BİYOLOJİDEN İLHAM ALINDI
Projenin başında yer alan Profesör Zhao Jieliang liderliğindeki ekip, doğadan ilham aldı. Sistem, ‘cordyceps’ mantarının böcekleri kontrol altına alma şeklini taklit ediyor. Cordyceps, The Last of Us gibi popüler yapımlarda da zombi virüsünün ilham kaynağı olarak kullanılmıştı.
ELEKTRONİK DERİ BENZERİ
Baskı devreler, polimer film üzerine entegre edildi. Bu film, bir arının kanat zarı kadar ince ve esnek olmasına rağmen, küçük bilgisayar çiplerini barındırabiliyor. Bu sayede hem hafif hem de etkili bir kontrol mekanizması elde edildi.
Zhao'nun ekibi, yalnızca arılar değil; aynı zamanda hamamböcekleri üzerinde de denemeler gerçekleştirdi. Hamamböcekleri, sistem sayesinde karmaşık rotaları izleyebildi.
ZİHNİ KONTROL EDİLEN SÜRÜLER
Böcek temelli robotlar; doğal kamuflaj, çevresel uyum kabiliyeti ve yüksek hareket esnekliği ile geleneksel robotlara göre birçok avantaja sahip. Ancak hâlâ çözülmesi gereken teknik engeller var. Örneğin, arılar hâlâ kablolu güç kaynağına ihtiyaç duyarken, hamamböcekleri kısa sürede yoruluyor.
GİZLİ GÖREV POTANSİYELİ
Ekip, bu tür sistemlerin bir gün deprem sonrası arama kurtarma çalışmalarında, gizli keşif operasyonlarında veya terörle mücadelede kullanılabileceğini belirtiyor. Araştırmacılar, teknolojinin sentetik robotlara kıyasla daha uzun süre dayanabildiğini ve daha iyi gizlilik sunduğunu ifade ediyor.
ETİK ENDİŞELER GÜNDEMDE
Ancak bu teknolojinin potansiyel gözetleme amacıyla kötüye kullanılabileceği yönünde endişeler de artıyor. Her böceğin bir “gizli ajan”a dönüşmesi fikri, bilimsel ilerlemenin etik sınırlarını yeniden sorgulatıyor.
